وسلام نام خداست ...
هنوز دلمان گير توست
مارا درياب , دوکوهه ...
تاريخ مديون دو كوهه است.
من هنوز صداي نيايش‌ها را مي‌شنوم من هنوز صداي زيارت عاشوراها را مي‌شنوم.
باور كن كه دوكوهه زنده است...
"
آي آشناي سروهاي سربدار ، روبروي تو آرامش عميقي ست براي التيام زخمهايم .
با تو که مي نشينم ، تنهايي را فراموش مي کنم و زمزمه يا زهراي بسيجيان را در
نگاهت ميخوانم .
اي يادگار حاج همت ! اي صبور غريب ! اي عطر بسيجيان پيچيده در تنت !
در آن روزگار علي (ع) با چاه درد و دل مي کرد و اينک در اين روزگار ما نيز با تو
بازگو مي کنيم
دلتنگيهايمان را .
[گل]
