تشنج در مرز لبنان و فلسطین اشغالی، چهارشنبه برای دومین روز متوالی ادامه یافت و رژیم صهیونیستی همچنان به اقدامات تحریک آمیز خود ادامه داد.

     
پس از گذشت چهار سال از جنگ 33 روزه در تابستان سال 2006 که با شکست مفتضحانه ارتش صهیونیستی مقابل نیروهای مقاومت به پایان رسید، سه شنبه نخستین درگیری نظامی در مرز لبنان و فلسطین اشغالی صورت گرفت.



این بار درگیری نظامی نه میان نیروهای مقاومت و ارتش صهیونیستی بلکه میان ارتش لبنان و ارتش صهیونیستی رخ داد و آن، هنگامی بود که نظامیان رژیم صهیونیستی با ورود به خاک لبنان به قطع درختان اقدام کردند که با اعتراض ارتش لبنان روبه رو شدند، و در پی آن نظامیان صهیونیست یک گلوله تانک به پست بازرسی ارتش لبنان در العدیسه در جنوب لبنان شلیک کردند که منجر به آتش سوزی در این مرکز و زخمی شدن یک نظامی و یک شهروند لبنانی شد. 

در پی آن ارتش لبنان به شلیک گلوله تانک رژیم صهیونیستی با موشک آر پی جی پاسخ داد و صهیونیست ها هم ? ??گلوله توپ به سوی مناطق مسکونی در عدیسه شلیک کرد که در این درگیری یک خودروی نظامی رژیم صهیونیستی نیز صدمه دید.

سپس نظامیان صهیونیست با استقرار تک تیر اندازان در شهرک صهیونیست‌ نشین مسکفام ، منطقه بین العدیسه و کفر کلا این منطقه را زیر شلیک گلوله تک تیر اندازان خود قراردادند. 

از اینرو هیچ تردیدی باقی نمی ماند که رژیم صهیونیستی آغازگر درگیری سه شنبه بوده و مسئولیت آن نیز با توجه نص صریح قطعنامه 1701 شورای امنیت متوجه این رژیم است. 

هر چند این رژیم تلاش می کند، طرف لبنانی را آغاز کننده این درگیری معرفی کند، اما دلایل و شواهد زیادی وجود دارد که این ادعا را بی اساس نشان می دهد؛ از جمله اینکه این رژیم از چند ماه پیش تهدیدات خود را آشکارا علیه لبنان افزایش داده  است ،به طوری که بارها این تهدیدات با واکنش مسئولان لبنانی از جمله سعد حریری نخست وزیر مواجه شد و اکنون هم که در برابر اظهارات افشاگرانه سیدحسن نصر الله دبیرکل حزب الله لبنان، مشخص شده است که این رژیم درصدد شکل دادن به فتنه جدید در لبنان و منطقه بوده، بنابر این نیاز به آزمایش واکنش ارتش لبنان در یک رویارویی بزرگ آینده داشت، اما با واکنشی که ارتش لبنان در برای وظایف ومسئولیت های خود در صیانت از حاکمیت و خاک لبنان در مقابل تعرض دشمن صهیونیستی از خود نشان داد، آنچنان برای این رژیم غافگیرانه بود که در نهایت نیروهای این رژیم را به استمداد از نیروهای یونیفل واداشت، تا هرچه زودتر خود را از این مخمصه نجات دهند.

با این حال این رژیم پس از آنکه حمایت جانبدارانه یونیفل را درباره اینکه درختان مورد مناقشه در فلسطین اشغالی قرار دارد ،بدست آورد به اقدامات تحریک آمیز خود با قطع درختان ادامه داد که ادامه این اقدامات می تواند پاسخ دوباره ارتش لبنان را در پی داشته باشد.

بنا بر این یکی از نکاتی که در جریان تحولات اخیر جنوب لبنان آشکار شد، این است که نیروهای یونیفل که باید بی طرف باشند و به عنوان عامل صلح و ثبات عمل کنند، اما متاسفانه رویکرد جانبدارانه آنها به ویژه بخش فرانسوی این نیروها بیش از پیش برای افکار عمومی آشکار می شود. 

پیش تر نیز پس از لو رفتن شبکه های جاسوسی رژیم صهیونیستی در جنوب لبنان این نیروها بنا به دستور مقامات این رژیم می خواستند، نقش جاسوسی و اطلاعاتی را برای این رژیم ایفا کنند که تحرکات آنها فوری با اعتراض و مخالفت شدید مردم جنوب لبنان مواجه شد و ناکام ماند. 

اما از دیگر نکات قابل تامل درگیری نظامی اخیر در مرز لبنان و اسرائیل ورود ارتش لبنان به این معادلعه است که خود تحولی مهم به شمار می رود. 

با وجود اینکه ارتش لبنان نیز همانند دیگر ارتش های جهان مسئولیت صیانت از این کشور را مقابل تعرضات خارجی بر عهده دارد، اما در سال های گذشته نتوانسته بود به این مسئولیت عمل کند و عملا جنبش مقاومت اسلامی لبنان این بار سنگین را به دوش کشیده بود، اما اکنون مشاهده می شود که ارتش لبنان پس از جنگ 33 روزه سال 2006 که با شکست مفتضحانه ارتش صهیونیستی به پایان رسید، این دل و جرات را در خود می بیند که به پشتوانه نیروهای مقاومت به اقدام ارتش صهیونیستی در قطع درختان این کشور این چنین پاسخ محکم و قاطع دهد. 

این واکنش حاوی این پیام نیز هست که اگر ارتش صهیونیستی به تعرضات هوایی اشان به لبنان ادامه دهند، با واکنش ارتش لبنان مواجه خواهد شد. 

در چنین وضعیتی مسئولیت شورای امنیت به عنوان متولی صلح و امنیت بین المللی در قبال جلوگیری از ادامه تعرضات هوایی و زمینی رژیم صهیونیستی افزایش یافته است و هرگونه سهل انگاری و تساهل در این باره و اغماض در قبال نقض مکرر قطعنامه 1701 از سوی این شورا می تواند نتایج تلخ و پیش بینی نشده ای در پی داشته باشد.