با بررسی و مرور تاریخ اشغال فلسطین می توان چند نقطه عطف را شناسایی کرد که یکی از آنها برگزاری همایش بال در اواخر قرن 19 میلادی است که به رهبری هرتزل با شعار تشکیل دولت یهودی از نیل تا فرات، در سوئیس برگزار شد. 

این همایش علاوه بر اینکه صهیونیسم را از یک جنبش نو پا به سازمانی قدرتمند و فعال در عرصه جهان تبدیل کرد، دکترین تشکیل دولت عبری را نیز تدوین کرد. 

ایجاد یک کمیته اجرایی متشکل از 15 عضو به عنوان مجلس شورا، تشکیل کمیته ای دیگر متشکل از پنج نماینده به عنوان حکومت، تشکیل دفتر امور مالی برای جمع آوری کمک های سالانه یهودیان جهان، تاسیس بانک استعماری یهود با سرمایه ای بیش از دو میلیون لیره استرلینگ، از جمله نتایج برگزاری این همایش بود.

البته باید توجه داشت که صهیونیسم، مولود دوران تحول و انتقال سرمایه داری غرب به مرحله امپریالیسم به شمار می‏رود و غرب نیز برای تحقق اهداف امپریالیستی خود به پدپده صهیونیسم نیاز داشت، اما صهیونیسم سیاسی از بین مکاتب فکری که در قرون 18 و 19 در اروپا ظهور و بروز یافتند به نیهیلیسم نزدیکتر است.

 به هرحال از این که بگذریم شاید بتوان از صدور اعلامیه بالفور در دوم نوامبر سال 1917 به عنوان نقطه عطف دیگر در تاریخ اشغال فلسطین یاد کرد.

اهمیت این موضوع در این است که پیشتر انگلیس، اوگاندا را برای تشکیل کشور یهود پیشنهاد کرده بود که با مخالفت صهیونیست ها مواجه شده بود و آنها در سال 1917 که مصادف بود با نابودی امپراطوری عثمانی، انگلیس را به عنوان یکی از برندگان جنگ جهانی اول و یکی از اتفاق مثلث متقاعد کردند که با تشکیل دولت یهود در فلسطین موافقت کند. 

از این پس سیل مهاجرت صهیونیست ها از سراسر جهان به فلسطین آغاز شد و اعطای قیمومیت فلسطین به انگلیس از سوی جامعه ملل فرصت طلایی را در اختیار مهاجران یهودی قرار داد.

با افزایش حضور مهاجران صهیونیست تنش ها و درگیرها در فلسطین به تدریج افزایش یافت و اوضاع روز به روز بحرانی شد و سرانجام سازمان ملل متحد به درخواست دولت انگلیس، برای بررسی مساله فلسطین و آینده سیاسی آن، در دوم آوریل 1947 تشکیل جلسه داد که حاصل آن، تصویب طرح تقسیم فلسطین در 29 نوامبر 1947 به دو کشور و دولت یهودی و عربی و یک منطقه بین المللی (بیت المقدس) زیر نظر آن سازمان بود.

با وجود اینکه در طرح تقسیم، 55 درصد خاک فلسطین به صهیونیست ها اختصاص داده شده بود، اما آنها به این قناعت نکردند و یکسال بعد با به راه انداختن کودتا و سازماندهی گروه های تروریستی 78 درصد خاک فلسطین را که با اخراج نزدیک به یک میلیون تن از ساکنان ان همراه بود، اشغال و بدین ترتیب موجودیت خود را به عنوان یک دولت یهود در این سرزمین اعلام کردند . 

روز قدس فرصتی برای ابراز مخالفت با گستره یهودی سازی قدس

فرایند یهودی سازی بیت المقدس قدمت بسیار طولانی دارد و تصمیم به تسلط بر این شهر مقدس از جمله تصمیمات راهبردی بود که در همایش بال سوئیس در 1897 اتخاذ شد و در واقع یکی از اهداف مهم رژیم صهیونیستی از شهرک سازی در شرق بیت المقدس، تحقق این هدف بوده است. 

افزایش جمعیت یهودیان ساکن قدس اشغالی و شهرک های اطراف آن یکی از راهبردهای اساسی رژیم صهیونیستی است و بدین وسیله تلاش دارد، برتری خود بر فلسطینیان را همواره حفظ کند. 

احداث محله های یهودی نشین با تراکم جمعیتی بالا باعث شده است که جمعیت یهودیان در سراسر قدس شرقی (تحت اشغال اسرائیل) پراکنده باشند و تعادل جمعیتی میان یهودیان و فلسطینیان قدس شرقی حفظ شود. 

جمعیت یهودیان در دو منطقه قدس شرقی و غربی نیز به 413 هزار و 700 نفر یعنی 9/70 درصد جمعیت این دو منطقه می رسد. 

در صورتی که هزاران منزل جدید در دست احداث در شهرک های صهیونیستی اطراف قدس اشغالی مورد استفاده قرار گیرد و صهیونیست ها در آنها سکونت یابند، جمعیت ساکنان اسرائیلی قدس شرقی از فلسطینیان بیش تر شده و جمعیت فلسطینیان از 
1/29 درصد کنونی به 22 درصد از کل جمعیت ساکنان قدس اشغالی کاهش می یابد.

در همین راستا، رژیم صهیونیستی در یک دوره برنامه ریزی شده با تصویب قوانین شهرسازی، اعمال محدودیت های مختلف برای صدور مجوزهای ساخت به عرب های ساکن قدس و مصادره اراضی تلاش می کند، زمین های مورد نیاز برای این کار را تامین کند و به عنوان مثال از احداث ساختمان های بیش از سه طبقه در مناطق عرب نشین قدس جلوگیری می کند.

این در حالیست که تعداد طبقات ساختمان های مناطق یهودی نشین به 8 طبقه نیز می رسد. 

بدین ترتیب و در نتیجه افزایش جمعیت فلسطینیان قدس اشغالی، این افراد مجبور به ترک مناطق مرکزی عرب نشین و مهاجرت به مناطق خارج از مرزهای شهر قدس یا کرانه باختری می شوند که قوانین ساخت و ساز محدودیت های کمتری نسبت به قدس دارد و هزینه های ساختمانی نیز نسبت به مناطق داخل مرزهای قدس کم تر است. 

در مقابل شرکت های ساختمانی رژیم صهیونیستی با مشوق های مختلف از سوی دولت به ساخت و ساز فوری واحدهای مسکونی برای صهیونیست ها تشویق می شوند و در حالی که هزاران واحد مسکونی برای یهودیان قدس اشغالی ساخته می شود، مناطق عرب نشین با کاهش ساخت و ساز مواجه هستند و از سوی دیگر، رژیم اشغالگر قدس برای ایجاد ارتباط میان شهرک های صهیونیستی خیابان های متعددی در داخل مناطق و روستاهای عربی احداث کرده و سبب قطع ارتباط برخی از آنها می شود،

اما آنچه که این فرایند را در مقطع کنونی خطرناکتر کرده است، این است که اولا در نتیجه استمرار بی وقفه راهبرد اشغال خزنده در 6 دهه گذشته و همچنین به قدرت رسیدن مخالفان صلح و تندروها در فلسطین اشغالی عملا شمارش معکوسی برای تکمیل فرایند یهودی سازی قدس آغاز شده است که این کار به نوبه خود نقش و مسئولیت فلسطینی ها و مسلمانان را در قبال این اقدامات توسعه طلبانه دو چندان کرده است. 

زیرا با وضعیت کنونی ممکن است تا چند سال دیگر اثری از اثار اسلامی و فلسطینی در بیت المقدس باقی نماند. 

در چنین شرایطی دست کم انتظار این بود که کمترین خطراتی که قبله اول مسلمانان را تهدید می کند، به خبر اول رسانه های منطقه و دغدغه ملت های مسلمان منطقه تبدیل و به صور مختلف بیان می شد و انعکاس می یافت؛ به همین علت یکی از کارکردهای روز قدس در امسال، این است که سکوت حاکم بر جهان اسلام و افکار عمومی دنیا را در قبال اقدامات توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی در فلسطین به ویژه در قدس را می شکند و بار دیگر مسئله فلسطین را به عنوان دغدغه مشترک و موضوع نخست مسلمانان قرار می دهد.

نوشته شده در شنبه 89/6/13ساعت 1:52 عصر توسط گمنام نظرات ( ) |